Blueridge Mountains, dag 1

Gistermorgen zijn we op tijd opgestaan in ons motel te Woodstock. We zullen er een foto van bijdoen maar het motel had model kunnen staan voor zo'n Amerikaanse politieserie waarbij een vermoorde prostituee overdwars over het bed ligt en het CSI team er omheen foto's aan het maken is. Zo'n kamer hadden wij (maar dan zonder  vermoorde dame). Verder wel prima verder hoor, maar geen overbodige luxe. Na het ontbijt zijn we in de auto gestapt richting de bossen van de Blueridge Mountains, zoals het gebied er omheen heet (uit het liedje 'take me home countryroads' van John Denver). De weggetjes werden na wat zoeken steeds kleiner en we hebben heerlijk een paar uur door het bos gereden op weg naar het zuiden ervan waar zich grotere openbare delen van het natuurpark zouden moeten bevinden. Helaas bleek de rit over die kronkelige weggetjes veel meer tijd in beslag te nemen dan gedacht en bleken de diverse uitzichtpunten ook lastig aangegeven te zijn. Dat gingen we dus niet meer halen maar het gebied waar we waren was ook al erg mooi dus daar zijn we gebleven. Onderweg hebben wij meerdere eekhoorns gezien die de weg overstaken en 2 keer een hert waarvan er één midden op de weg stond. Verder veel watervalletjes, beekjes en prachtige bossen om ons heen. Uiteindelijk zijn wij via een smalle bosweg richting het plaatsje Lexinton gaan rijden maar bijna uit het bos bleek de weg helemaal weggespoeld te zijn door een grote beek. Ik ben er met de blote voeten nog wel even in geweest maar we hadden grote twijfels of de auto dat ook kon, dus dat hebben we maar niet geriskeerd (tegen 5 uur al, in een bos waar ook beren zouden moeten zitten, niemand gezien het laatste uur, dus toch maar niet). Omgekeerd dus en het hele stuk weer terug, wat dan weer geen straf is gezien de mooie natuur. Vervolgens kwamen wij rond half 7 aan in Lexington waar we gelukkig snel een net hotel konden vinden en waar we inmiddels een prima nacht achter de rug hebben. Het plaatsje Lexington hebben we gisteren even bezocht voor het avondeten en ook dat zag er prima en gezellig uit. Vandaag gaan we weer in de richting van het noorden via de Blueridge Parkway, een hele beroemde en mooie (althans: dat zeggen ze) weg dwars door de bossen heen met op diverse plaatsen stops met uitzichten etc. We gaan het zien. Vooralsnog iedereen weer de groetjes van ons in Nederland en tot gauw weer.

Met de foto's toevoegen blijft het ge-emmer. Nu staan onder dit reisverhaal (althans bij ons) de foto's van Washington. Dat deed het programma eerst goed, maar nu niet meer. De foto's staan in ieder geval bij foto's bovenaan en dan in het goede mapje...