Boston, dag 1

Na de toch wel wat teleurstellende dag van gisteren (al eindigden we gelukkig wel in een goed hotel wat weer wat goed maakte) pakken we vandaag de juiste draad weer op. Na een sober ontbijt in het hotel zijn we richting Boston vertrokken. Dat was zo'n 150 mijl (225 kilometer) dus een dikke 2 uur rijden. Het weer was bewolkt en regenachtig maar niet al te erg en de tocht was prima te doen. De rustige snelweg ging langs mooie bossen met meertjes, moerassen en bergen en was best heel mooi. Zeker met af en toe een bergtop in de mist/regen een mooi gezicht. Oké, zon is nóg mooier maar we kunnen niet alles hebben. Het blijft de rest van de week eigenlijk kwakkelweer, het is niet anders. Eenmaal aangekomen in Boston hebben we de navigatie richting centrum gevolgd en de auto uiteindelijk net buiten het centrum op een parkeerterrein kunnen zetten. Van daaruit zijn we richting het centrum gelopen. Daar aangekomen bleken we toevallig weer met onze neus in de beroemde botervloot gevallen te zijn, want men hield daar de jaarlijkse parade om de gewonnen strijd tegen de Engelsen rond 1780 te herdenken. Allerlei soldaten, gekleed in de kledij van 350 jaar krijgsmacht kwamen voorbij wat een erg leuk gezicht was. Vanzelfsprekend waren vooral de antieke kostuums de smaakmaker. De hele binnenstad was ervoor afgezet maar al met al duurde de feitelijke parade nog geen uur. Waren we iets later of vroeger naar Boston gegaan of waren we in een ander deel geweest hadden we het compleet gemist. Mazzel dus. Na de parade zijn we de 'rode lijn' gaan volgen. Dat is een tocht van 4,5 kilometer dwars door de stad heen die alle historische gebouwen met elkaar verbindt. De lijn is een dubbele rij rode klinkers in de stoep die je gewoon gemakkelijk kan volgen en die je langs het oude stadhuis, een tweetal kerken uit 1700, het parlementsgebouw, begraafplaatsen etc. leidt. Er waren een aantal zeer fraaie gebouwen bij en het leuke is dat de meesten ingeklemd staan tussen wolkenkrabbers van alle formaten en de één nog moderner als de ander. Verder is de stad niet zo rechthoekig als de rest van de Amerikaanse steden en kwamen langs zeer veel eet- en drinktentjes, cafés. barretjes etc. We zijn ook nog in het 'echte' café geweest waar ze de oude serie Cheers hebben opgenomen. Althans: het café wat daar ooit model voor heeft gestaan. We waren het er in ieder geval over eens dat het een zeer leuke stad was en dat het qua beleving in ieder geval op gelijke hoogte met bijvoorbeeld Washington staat. We willen er zeker weer nog eens naartoe in ieder geval. Na het voltooien van de rode lijn (die de Freedom Trail wordt genoemd) waren we in het havengebied geëindigd, alwaar we de veerboot terug hebben genomen naar het vaste land. Daar vlakbij was een grote foodmarket met allerlei heerlijke standjes met eten en drinken en eigenlijk teveel keus om een beslissing te kunnen maken. Dat is uiteindelijk toch prima gelukt en onder het genot van live muziek hebben we het daar lekker opgegeten. Na het eten zijn we terug gewandeld naar de auto (wat sneller nu omdat het nu toch wel echt was gaan regenen) en hebben we de 20 minuten richting ons hotel gereden. Dat ligt even buiten de stad in een klein dorpje aan zee dus voor het eerst zitten we echt aan de Atlantische Oceaan nu. We hebben zelfs uitzicht op zee vanuit de kamer. Een mooie plek om te slapen en omdat we Boston zo vreselijk leuk vonden denken we erover om hier nog een dagje te blijven. Dat is nog niet zeker dus dat beslissen we later vanavond nog even. In ieder geval gaan we ons opmaken voor het avondritueel dus iedereen thuis weer weltruste en tot morgen.